PASTORES, 29 (4) 2005
ks. bp Jan Bernard Szlaga
Nieznajomość Biblii nieznajomością Eucharystii
Jezus Chrystus utożsamił się z Eucharystią, przeto powszechnie znane adagium teologiczne św. Hieronima: „Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa" należy rozumieć jako sformułowanie czysto synonimiczne twierdzenia, iż nieznajomość Biblii jest nieznajomością Eucharystii.
Eucharystia nie pojawia się nieoczekiwanie. Jest wydarzeniem zapowiadanym, a nawet już obecnym w historii zbawienia Starego Testamentu.
Oczywiście, tę obecność należy traktować zgodnie z hermeneutyczną regułą: Novum Testamentum in Vetere latet, Vetus in Novo patet („Nowy Testament kryje się w Starym, Stary staje się jasny w Nowym"). Św. Augustyn formułował to jeszcze odważniej: „W Piśmie Świętym nie znajdujemy nic innego ponad to, co Jego [Chrystusa] dotyczy, i od tego nie wolno nam odchodzić".
Jan Paweł II, Mane nobiscum Domine
List apostolski Ojca Świętego Jana Pawła II do biskupów, duchowieństwa i wiernych na Rok Eucharystii, październik 2004 - październik 2005
Wprowadzenie
1. «Zostań z nami, Panie, gdyż ma się ku wieczorowi» (por. Łk 24, 29). Z tym usilnym zaproszeniem dwaj uczniowie zdążający do Emaus wieczorem w dniu zmartwychwstania zwrócili się do Wędrowca, który przyłączył się do nich w drodze. Przygnębieni smutnymi myślami, nie przypuszczali, że ten Nieznajomy to ich Mistrz, już zmartwychwstały. Odczuwali jednak, jak «pałało w nich serce» (por. tamże, 32), kiedy On z nimi rozmawiał «i wyjaśniał» Pisma. Światło słowa roztapiało ich twarde serca i «otwierało im oczy» (por. tamże, 31). Pośród cieni chylącego się ku zachodowi dnia i mroku zalegającego w duszy, ów Wędrowiec był jasnym promieniem, na nowo budzącym nadzieję i otwierającym ich ducha na pragnienie pełni światła. «Zostań z nami», prosili. A On przyjął zaproszenie. Wkrótce oblicze Jezusa miało zniknąć, ale Mistrz miał «pozostać» pod zasłoną «łamanego chleba», wobec którego otworzyły się ich oczy.
Wprowadzenie
Nauka Kościoła o Najświętszej Eucharystii, ze staranną troską i wielką powagą została wyłożona na przestrzeni wieków w dokumentach soborów i papieży. W 2003 r. zaś w encyklice Ecclesia de Eucharistia (dalej skrót EE) papież Jan Paweł II ponownie wyjaśnił podstawowe i ważne zasady w tej sprawie, uwzględniając okoliczności Kościoła obecnej epoki.
Ojciec Święty Jan Paweł II polecił w tej encyklice, aby Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, po konsultacji z Kongregacją Nauki Wiary przygotowała Instrukcję (Redemptionis sacramentum, dalej skrót RS), w której omówione będą niektóre kwestie dyscyplinarne związane z sakramentem Eucharystii. Kościół powinien bowiem również dzisiaj należycie zachować tak wielką tajemnicę, zwłaszcza w celebracji świętej liturgii. Stąd to, co przedstawiono w tej Instrukcji, winno być odczytywane jako kontynuacja wspomnianej encykliki (RS 2).
